Parafia pod wezwaniem świętego Ojca Pio w Warszawie na Gocławiu.
http://www.opio.waw.pl
To tu właśnie, w czerwcu 2006 roku skierował mnie dekret biskupi - a może trafniej byłoby powiedzieć: Duch Święty? :) (Jakże trudno jest czasem wierzyć w Jego asystencję :)).
Można powiedzieć, że po dłuższej nieobecności wróciłem na "stare śmieci". Powrót "po latach" niesie ze sobą wiele wspomnień i... rozterek. Coraz bardziej doceniam pobyt w poprzednich parafiach, gdzie czas płynął wolniej i bardziej bezstresowo :) Więcej było czasu na smakowanie życia i relacji międzyludzkich. Tymczasem Warszawa niesie ze sobą sporą dozę szaleństwa. Pogoń za wiatrem - jak już kiedyś trafnie powiedział Kohelet - jest chyba podstawowym wyznacznikiem stylu życia mieszkańców wielkich miast. Po roku mogę stwierdzić, że to niestety... wciąga. Wszystko dzieje się tutaj w pędzie - a widok z okna na huczący Wał Miedzeszyński ciągle mi o tym przypomina.
Parafia O. Pio jest bardzo młoda. Duszpasterstwo rozwija się tutaj od czerwca 2005 roku pod wodzą proboszcza - ks. Andrzeja Kuflikowskiego. Działają przy naszej parafii chyba wszystkie znaczniejsze wspólnoty - z wyjątkiem Neokatechumenatu :) Pracy jest więc DUŻO! Mi w udziale przypadł m. in. zaszczyt towarzyszenia Ruchowi Rodzin Nazaretańskich, Centrum Ochotników Cierpienia, oraz oczywiście Ruchowi Światło - Życie, z którym podjęliśmy się próby przygotowywania DZIECI z gimnazjum do Sakramentu Bierzmowania! Pierwszy rok, to zawsze czas wzajemnego "obwąchiwania się" i myślę, że mogę powiedzieć bez zbytniej przesady, że lubimy się coraz bardziej :) Wybraliśmy się nawet z ministrantami na wycieczkę w okolice Krakowa, przygotowaliśmy Ołtarz na procesję Bożego Ciała. Również w szarej codzienności są tacy, którzy nie szczędzą czasu na dziwactwa. Cóż prawa młodości!
Zapraszam do oglądania zdjęć (różnych autorów).